منطقه عمومی شلمچه از ضلع غربی خرمشهر شروع می شود و تا عمق خاک عراق پیش می رود.خط مرزی،این منطقه را به دو قسمت شلمچه ایران و شلمچه عراق تقسیم کرده است.
شلمچه ایران در منتهی الیه جنوب غربی جلگه خوزستان قرار گرفته است.این منطقه ازشمال به حسینیه از جنوب به اروندرود،از شرق به خرمشهر و از غرب به عراق محدود می شود.
شلمچه عراق نیزدرجنوب شرقی بصره واقع است.ازشمال به منطقه زید،از جنوب به اروندرود،ازشرق به دژ مرزی ایران واز غرب به شهرهای تنومه والحارثه می رسد.
رودخانه اروند که تمام ضلع جنوبی شلمچه را پوشانده است.رودخانه ای است وحشی و نا آرام.دارای بستری گلی و رسوبی است و عمق آن بین 5 تا 20 متر متغیر است.طول این رودخانه از شلمچه تا بصره به 20 کیلومتر می رسد.قبل از شروع جنگ،چندین روستای بزرگ و کوچک درشلمچه ایران وجود داشت که بعضی از آنها به دلیل دارا بودن چشم انداز زیبا محل تفریح مردم بود.روستاییان بیشتر به کارکشاورزی و دامداری مشغول بودند.درصد قابل توجهی از اراضی کشاورزی خرمشهردرمنطقه شلمچه قرار داشت.از آنجا که شلمچه یکی از مناطق حساس مرزی به شمار می رفت چند پایگاه وظیفه حراست از منطقه رابرعهده داشتند که مهم ترین آنها عبارت بود از پاسگاه شلمچه،پاسگاه مومنی و پاسگاه خین.همچنین چندین پایگاه و دژکوچک درفواصل معینی برای دفاع در مواقع ضروری تعبیه شده بودویک دژ مرکزی به عنوان تغذیه کننده وظیفه پشتیبانی این پایگاه ها را از نظر نیرو وتجهیزات برعهده داشت .بعداز پذیرش قطعنامه 598 سرمداران رژیم بعث عراق گرفتارتوهمات ام خود شدند وبرای تصرف خرمشهر به خطوط پدافندی ایران حمله کرد.با اینکه درگیری اصلی درشمال خرمشهر جریان داشت.اما شلمچه نیز از این هجوم درامان نماند.باز شلمچه زیرآتش مرگبار توپ ها و خمپاره ها فرار می کرد.باز نخل ها می سوخت و نهرها رنگ قرمز می گرفت.آری همه چیز تکرار شد اما این بار شلمچه تسلیم نشد.درروز دهم مرداد 67 عراق دربرابر مقاومت سرسختانه رزمندگان تن به عقب نشینی داد وتا پشت مرزهای بین المللی عقب نشست وجنگ تمام شد.
