خلق را پدید آورد،وآفرینش را آغاز کرد،بی اندیشه ای که به جولان آورد،یا تجربه ای که از آن بهره برد،یا جنبشی که در خود پدید آورد،ویا عزمی که در آن به تردید افتد.پیدایش هریک از اشیا را به زمان خاص خودش اختصاص داد و در میان انواع گوناگون انها الفت و هماهنگی برقرار ساخت،و در هریک غریزه ویژه آن را نهاد و آن را همراهش ساخت در حالی که پیش از پدیدآوردنشان از تمام ویژگیهای آنها آگاه بود و به حدود وجودی وپایانشان احاطه کامل داشت و اسرار درون و بیرون آنها را می دانست.
آنگاه خدای پاک، فضاهای شکافته و کرانه های گشوده و فضاهای خالی را آفرید و در آن آبی که امواج متلاطم برهم می غلطید روان ساخت.وآن را بر پشت باد تند و پرسروصدا،که هرچیز را از جا برمی کند،سوار کرد.آنگاه باد را فرمودکه آن را بازش گرداند و آن را بر متراکم کردن آب توانا ساخت و آب هخا را تا اندازه ای معین به هم نزدیک نمود.فضای خالی در پایین گشوده و آب در لابلای آن درحرکت بود.
آنگاه خدای پاک بادی بیافریید که قدرت باروری نداشت و پیوسته می وزیدو وزیدن آن را تند و مکان پیدایش آن را دور ساخت.سپس آن باد را فرمودکه آب انباشته را به حرکت درآوردو موج دریا را برانگیزاند.پس آن باد،آب را چنان که مشکی می جنباند به هم زد و با همان شدت که در فضا می وزید بر امواج آب نیز حمله آورد.
اول آب را به سوی آخرش وساکن آب را به سوی امواج خروشان می پیوست تا بالا و پایین آب به خوبی درهم آمیخت و آب فراوانی روی هم انباشته گردید و امواج روی آب کف ها برآورد آنگاه آن کف را در فضای شکافته و جوی گسترده بالا برد واز آن کف هفت آسمان را فراهم ساخت.پایین ترین آسمان را بسان موج مهار شده و بالاترین آسمان را بسان سقفی محفوظ و بلند قرار داد.سپس آن(پایین ترین آسمان)را به زینت کواکب و نورستارگان تابان آراست و در آن چراغی فروزان وماهی نورافشان روان ساخت (و فرمودشان که)"در فلکی گردان،و سقفی درحرکت و روحی روان گردش کنند.
سپس میان آسمانهای بالا را از هم گشود وآنها را از فرشتگان پر ساخت دسته ای از آنان در سجده اند و رکوع ندارند ، گروهی در رکوع اند و بر پا نمی ایستند جمعی درصف ایستاده اند و پراکنده نمیشوند و بعضی تسبیح میگویند و خسته نمیشوند . نه خواب چشم های آنان را فرا گیرد نه در خرد هایشان اشتباه راه یابد ، نه در بدنهایشان سستی پدید آید و نه غفلت و فراموشی بر آنها عارض گردد .
دسته ای از ایشان امنای وحی او و زبان پیامبران او هستند و برای رساندن فرمان خدا آمدو شد میکنند . دسته ای حافظ بندگان خدا و دربان بهشتهای هستند . دسته ای پاهایشان در طبقات زیرین زمین ثابت و گردنهایشان از آسمان بالا درگذشته ، واعضاء و جوارحشان از اطراف و اکناف جهان بیرون رفته ، و دوشهایشان با پایه های عرش الهی مناسب و موافق افتاده است.این گروه از فرشتگان چشمانشان در برابر عرش فروافتاده و از هیبت عظمت الهی به بالا نمی توانند بنگرند ، و درزیر آن بالهایشان را به خود پیچیده اند.حجابهای عزت و پرده های قدرت میان آنان و کسانی که در مراتب پایین ترند ، فاصله انداخته است.
